Veelal wordt het advies gegeven om je leeftijd in bonds aan te houden. Wat wordt hier nou mee bedoeld en is dit nou wel zo’n goed advies?
Als je belegd met het doel om jezelf een goede oudedagsvoorziening te geven dan is het fijn als je niet vlak voordat je van je portfolio wilt gaan leven ineens een groot deel van je portfolio kwijt bent door bijvoorbeeld een beurscrash. Als je jong bent heb je vaak een langere beleggingshorizon, daardoor heb je meer tijd om te herstellen van eventuele beurscrashes.
Dit houdt in dat je naarmate je dichter bij je pensioen in de buurt komt, je minder risico zou willen lopen. Op zichzelf is dit een heel verstandige strategie. Deze strategie noemen ze lifecycle beleggen.
Bonds zijn minder risicogevoelig dan aandelen. Daarentegen hebben aandelen juist meer potentie hebben voor winst. Daaruit volgt de op het eerste gezicht eenvoudige conclusie, stop naarmate je ouder wordt steeds meer bonds in je portfolio.
Het idee is dat je risico en je winst hierdoor geleidelijk aan dalen. Echter is dit niet altijd zo.
Nobelprijs winnaar, Harry Markowitz toonde aan dat 100% obligaties risicovoller is dan een portfolio met een klein deel aandelen erin. Door de lage correlatie van deze 2 beleggingsinstrumenten kan door spreiding het risico verder gedempt worden dan dat een 100% obligatie portfolio zou bereiken. In figuur 1 zie je de risico rendement verhouding tussen de verschillende portfolio’s.
Figuur 1: Risico rendement verhouding.
Van dit principe is veel gebruik gemaakt door de grote economen die zelf portfolio’s samengesteld hebben. Zo zijn er portfolio’s die de risico/rendement verhouding veel beter weten te optimaliseren.
Het is dus een prima idee dat je het risico verlaagd naarmate je dichterbij je pensioen komt. Wel is het goed om te kijken of dit ook daadwerkelijk gebeurd als je je portfolio hiervoor aanpast. We hebben een aantal voorbeeld portfolio’s samengesteld, van bekende economen met daarbij een aantal gegevens over het risico.
Deze voorbeeld portfolio’s kan je hier downloaden